MENYATU SATU
NYAWIJI SIJI
Sesampainya bulan pada purnama
Sak tekane rembulan indenging wanci purnama sidi
Mengendap lalu rindu digantang kenangan
Nyawiji banjur kapang kewuyung ngglibet sak njerone lelayung
Bunga menjadi api
Kembang andadeni geni
Pelan menyerak seperti salju dimusim dingin
Kanti alon alon sumebar koyo salju ing musim adem
Usai di musim semi
Rampung ing musim semi
Kemudian nanti kembali lagi
Banjur mengko bali maneh
Api menjadi bara
Geni dadi mawa
Pendam panasnya di ketinggian langit
Nyimpen panase saindenging nduwure langit
Hinggaca hayanya merapi api
Nganti sunare mbrangah mengangah
Turun menyinari bumi
Medun cumlorot nyunari bumi
Sudah pagi ketika bulan mengawan
Wis wayah esuk naliko rembulan katon ing mega mega
Lupa jika embun sudah menghilang
Lali menawa embun wis pada ora katon maneh
Lindap menyatu dipanasnya matahari
Muksa dadi siji ing panase srengenge
Namun siang terus menjulang
Ananging awan terus wae njangkah madep mengarep
Bersiteguh dalam pengharapan
Mandan teguh sakjroning pangarep arep
Sepancang tegaknya tiang kehidupan
Sak tumancepe kanti pengkuh ngadege panyonggo kahuripan
Datang dan pergi
Teko lan lungo
Kepada siapa janji terpatri
Karo sopo janji kepatri
Menyatu Satu
Nyawiji siji
MELAYARI MIMPI
NGLAYARI IMPEN
Lelah engkau layari samodra yang tak bermuara
Kesel mandan lungkrah kowe layari samodro sing ora ono muarane
Berpayung langit yang terkadang berawan gerlap agak membiru
Payunge langit sing terkadang ndarbeni binaring mego kang rodo biru
Sauhnya telah sampai pada garis yang tak berbatas
Le ndayung wis temekaning garis sing ora ono watese
Berkabar pada derasnya arus dan kapal yang menyilau cahaya
Ngabarke neng derese arus lan kapal sing nyiloake amarga sunare
Batu karang enggan berkeluh
Watu karang aras-arasen ngudakarsa
Sedang si camar riang berpijak pada runcingnya
Ananging si camar ngrasa seneng ngidak neng lancipe
Dan rambutmu yang memutih menyilap angin laut
Lan rambutmu sing mulai putih nilep angin laut
Senyummu gamang mencumbui langit yang lembayung
Esemmu sajak ragu nyumboni langit sing lembayung
Entah rahasia apa tersimpan menjadi mantra
Embuh rahasia opo kesimpen ndadekke mantra
Pada riak ombak yang memanggil manggil namamu
Neng alun cilik sing ngundang undang asmamu
Di pojok rimbun kecemasan yang sangsai
Neng pojoking rimbun kemrungsunge ati kang was was
Engkau berdecak memanggil waktu
Sliramu nyeloteh ngundangi wayah
Sambil matamu tajam menghunjam malam
Karo mripatmu kang tansoyo awas mawas wengi
Berharap mimp mimpi menjadi
Ngudareksa impen impen maujud
Tapi hanya berkawan secangkir kopi
Anangin mung kekancan sak cangkir kopi
Dan beburung juga dinding kamarmu
Lan sak akehing manuk ketambahan tembok kamar sliramu
Diam tak bersuara suatu apa
Anteng meneng ora nyuara apa wae
Hingga selayak seruput kopi itu
Nganti kekoyoning seruputan kopi kae
Hitamnya melarut dalam ingin yang gigil
Irenge nyerep sakjroning kepinginan sing nggeleter
Lantas engkau diam
Banjur sliramu meneng
Dan mati
Lan mati
BUKAN PILIHAN TAPI KEADAAN
DUDU PILIHAN ANANGING MERGO KAHANAN
Mbok, aku ingin sekolah
Mbok, aku pingin sekolah
Berbaju seragam merah putih nan gagah
Nganggo klambi seragam abang putih kang gagah
Tidak berhias tisik atau jelujur yang menyulur
Ora kanti hiasan tisikan utowo jelujuran sing nyulur
Sepatunya hitam ya mbok
Sepatune ireng yo mbok
Jangan pengasih dari bapak tentara itu
Ojo pandume seko bapak tentara kui
Awet tapi aku kelihatan jadi lucu
Awet nangin aku ketok dadi lucu
Malu mbok, malu aku
Isin mbok, isin aku
Sudah hampir selesai waktuku
Wis meh pungkaswektuku
Krecekan dari tutup botol sudah berganti okulele
Krecekan seko tutup botol wis dumadi okulele
Kaca mata hitam dan jaket berponco kupakai
Kaca mata ireng lan jaket nganggo ponco tak enggo
Lebih keren, tentu
Luwih keren, mesti
Kadang temanku tak tahu
Kadang koncoku ora ngerti
Aku
Aku
Joget yok joget, berdendang yok berdendang
Joget yok joget, senandung yok senandung
Ikuti irama musik dan laguku
melua irama musik lan laguku
Tak perlu berguru, cukup niat berjibaku melawan malu
Ora perlu meguru, cukup niat nekat nglawan isin
Terpenting perut bisa kenyang dan hati riang
Sing penting weteng wareglan ati seneng
Mbok uangku sudah banyak
Mbok, duitku wis ukih
Hasil ngamen di Tugu dan Malioboro
Kasil ngamen neng Tugu lan Malioboro
Apalagi ketika ramai pesta puisi dan orang makan nasi gudeg
Opo maneh pas rame pesta puisi lan uwong pada maem sego gudeg
Mbok, ngamen itu sungguh menyenangkan
Mbok, ngamen kui jan banget le nyenengke
Tak usah lah aku sekolah lagi
Ora usah wae aku sekolah meneh
Aku sudah merasa hidup yang lebih hidup dengan begini
Aku uwis ngrasa urip sing luwih urip koyo ngene
Boleh ya mbok, boleh
Entuk yo mbok, pareng
BIODATA:
DYAH KENCONO PUSPITO DEWI, lahir tgl 25 Mei. Pernah menjadi Wartawan SKM. Eksponen Yogyakarta, kemudian ketika menjadi PNS, kekritisannya sering membentur tembok birokrasi. Maka bersyair tetap menjadi pilihannya, hingga kemudian terlibat dalam antologi bersama: Manusia dan Mata-Mata Tuhan, Cinta Rindu dan Kematian, Yogya Istimewa, Indonesia dalam Titik 13, Langkah Kita, Solo dalam Puisi, Puisi Menolak Korupsi, Duka Gaza Duka Kita, Memo untuk Presiden, Memo Anti Kekerasan Terhadap Anak, Perempuan Menolak Korupsi, Sajak Puncak, Memo Anti Teroris, Sajak Arus Sungai, Sajak Anak Negeri, Yogya Dalam Nafasku, Musim ke.2 Haiku Indonesia, Pemburu Cahaya, Batik Si Jelita dll. Bersama Paguyuban Wartawan Sepuh Yogyakarta, membuat buku Yogya Bercerita (Catatan 40 Wartawan ala Jurnalisme Malioboro).
Pendiri dan Ketua Komunitas Seni Sastra Bekasi (KSSB), Pengurus Dewan Kesenian Kabupaten Bekasi (DKKB 2015-2020), Aktif di Badan Musyawarah Masyarakat Budaya Bekasi (BAMUS), Pengurus di Komunitas Peduli Bekasi, Penggagas dan Kurator buku Antologi Puisi MEMANDANG BEKASI. Pengurus Pasar Buku Sastra (PBS). Kini sebagai Ketua Pelaksana Sastra Reboan, Wapress Bulungan, Jakarta. Pengurus di Srikandi Masyarakat Adat Nusantara (SRITA), Pengurus di Sahabat Budaya Indonesia. Tinggal di Graha Prima, Bekasi. Email: puspito62(at)gmail.com
Mantap